Review of the solo album «Cada Fuego es el Primero» for All About Jazz by Mark Corroto.
…Once he is seated on a stool, at the keyboard, his touch is somehow magnified by way of his extracurricular activities. «Orígenes» and «Fuego Nativo» deliver a rousing journey through varied sentiments. Chientaroli draws out the melancholy, or makes the piece into child’s play. «Fuego Nativo» opens with the artist playing both flute and piano before turning heavy-hearted and ultimately (and fittingly) unresolved.
«Historias De Otras Dimensiones» is an exorcism of strings, his prepared piano becomes a noise generator not unlike that of Masami Akita, aka Merzbow. Where Merzbow uses electronics, Chientaroli wrestles sound from his acoustic environment. His explorations seem to have no limitations. The hypnotic piece «Fuego En El Espacio» which ends the disc opens with the echo of notes struck, before the piano’s insides morph into first the sound of a steel guitar, then bells ringing in a square. What a magnificent and extraordinary journey of sound…
Review of the solo album «Cada Fuego es el Primero» for Salt Peanuts by Eyal Hareuveni.
…The relocation to the more experimental Amsterdam scene led him to record his debut solo piano, the free improvised album «Cada Fuego Es El Primero», where he offers a highly personal approach for playing the piano.
The piano now is not a keyboard instrument but a complex machine of hammered strings, wooden-shaped boards, resonating box, pedals and some keys. Chientaroli improvisations attempt to offer new orchestrations and manipulations of these assembled elements, distilled into sound-based textures…
Review of the solo album «Cada Fuego es el Primero» for Draai Om Je Oren by Ben Taffijn. 12/08/2016
«Pianist Nico Chientaroli is een gepassioneerd mens, tenminste als we zijn persoonlijkheid mogen aflezen aan de muziek die hij maakt. Een gevaarlijke aanname, zeker waar, maar laten we het erop wagen. Want ‘Cada Fuego Es El Primero’ is een wonderlijk album met een temperamentvolle, zuidelijke inslag. Een zeer creatief album ook, waarin Chientaroli zijn instrument lang niet altijd op de traditionele wijze inzet. En doet hij dit wel dan ontstaat er menig magisch moment. In ‘Fuego Hypnoticó’ middels een gestaag regenbuitje op het eind en in ‘Orígenes’ door een fascinerende afwisseling tussen gespeelde noten en stiltes, waardoor Chientaroli’s klanken zich in het hoofd nestelen.
En hoe dwars en atonaal hij in zijn volledig geïmproviseerde stukken ook kan klinken, de weemoedige melodie is nooit ver weg. Beluister ‘Fuego Nativo’ en u weet wat we bedoelen. Weemoedig mag hier zelfs wel vervangen worden door nostalgisch. Alles ten gevolge van de mate waarin de klassieke pianoliteratuur hierin mee resoneert. In ‘Historías De Otras Dimensiones’ laat Chientaroli de witte en zwarte toetsen nagenoeg onberoerd en benut hij de binnenzijde van zijn instrument. Inderdaad, die andere dimensie. Het is een wonderlijk universum waar deze heer ons in rondleidt. Of we op de één of andere vreemde machine zijn gestuit…»
Review of the solo album «Cada Fuego es el Primero» for Opduvel by Gert Derkx. 19/07/2016
«…Voor de luisteraar is dit album een ontdekkingstocht naar hoe Chientaroli al die geluiden uit de piano tovert. Hij plukt aan de snaren, schuift er overheen, brengt rinkelende klanken en hoge ijle tonen voort en slaat op de klankkast. Het visuele aspect ontbreekt en dus is het soms gissen naar wat de pianist precies doet. Stijlvast pianospel zul je op ‘Cada Fuego Es El Primero’ niet aantreffen, de schoonheid zit ergens anders in. In het verkennen van de mogelijkheden die het instrument biedt. Chientaroli legt zich daarbij geen beperkingen op…» «…Wie houdt van puur en sprankelend pianospel zal op ‘Cada Fuego Es El Primero’ niets van zijn of haar gading vinden. Het is voer voor liefhebbers van experimenten, van zoektochten naar nieuwe klanken. Chientaroli slaagt erin met verschillende middelen en onderling van elkaar verschillende improvisaties toch iets van coherentie te scheppen op deze cd. Dat zit ‘em in de de speelse, onbevangen muzikale aanpak die alle stukken kenmerkt. Een fraai staaltje vrije improvisatie.»
Five questions to … Nicolás Chientaroli. 
Suplemento ADN, La Nación, by Pablo Gianera – 23/12/11
The robustness of the new Argentine jazz. La Nación, by Ricardo Carpena – 18/12/11
«… Hernán Jacinto, Alan Zimmerman, Eduardo Elía, Manuel Ochoa, Marco Sanguinetti and Nicolás Chientaroli are the emblems from another litter, not necessarily generational, which follows the bright path most experienced or public exhibited colleagues leave behind as Adrián Iaies, Ernesto Jodos, Paula Shocrón, Francisco Lo Vuolo and Guillermo Klein, for example. (…) Nicolas Chientaroli. Another student from Jodos as Elía, is 29 years old and already presented his second album, “La casa caliente” / “The Hot House”, a vibrant mosaic of jazz with more experimental elements, fascinating from the composition and the way he dialogues and designs improvised textures with the double bass player Carlos Alvarez (who just released his album “Otro jardin” / “Another garden”) and drummer Hernán Rodriguez … »
Nicolas Chientaroli Trio «La Casa Caliente» (Sofa Records)
La Nación Magazine – Explorador, by Diego Mazzei – 11/12/11
«Disciple from Ernesto Jodos, Chientaroli starts from jazz to travel through inhospitable landscapes only accessible thanks to the inspiration and experimentation. On trio, the pianist goes through the nervous system from his instrument and does it, superbly, from the self-communion (Pasos de Gigante), madness (Genekrupezca), the tribute (Thonk) or chaos (ABC).»
El Amante Magazine: El Rincón Del Viejo Canalla – Jorge Garcia – 12/10/11
Nicolás Chientaroli. La casa caliente. Sofa Records.
«When I heard a few months ago the first album from the Nicolás Chientaroli Trio, La música está prohíbida / The music is forbidden, I was impressed – on a field in which there are many top musicians-the substance, creativity and intensely personal record from this young pianist who manifested both in his performing ability as the talent that exuded each one from his compositions. The emergence from this new work not only confirms those appreciations but offers a more radicality on its proposals, which places it in the most avant-garde area from the local jazz scene pianists. Accompanied by an excellent rhythm section that integrate Carlos Alvarez on double bass and Hernán Rodríguez on drums, Chientaroli appears as owner from a style we could define as expressionist, where abrupt the changes of tone prevail, with unexpected ruptures of time and a large domain of silences, framing his pieces on a ground very close to free jazz…»
Nicolás Chientaroli Trío. “La Música Está Prohibida” (Blue Art Records)
La Nación Magazine – Explorador, by Diego Mazzei – 24/8/08
«The formidable and tense ending from El Hombre Lechuza / Owl Man confirms it: the proposal is bold, freest, schizophrenic … Anyway, risk, they say. This trio makes jazz flow spillover into fragments, deformities that passed through the sieve of piano-double bass-drums, fall into a charming chaos, as in Rompecabezas / Puzzle, or in a whirlwind, as in Dinastía Ming / Ming Dynasty. A remarkable debut album».
NICO CHIENTAROLI 